Oduvijek je na obodu grada, na njegovoj dalekoj periferiji, romsko naselje. Takav je slučaj i sa Podgoricom. Na obodu grada, na Vrelima Ribničkim, oduvijek je bilo romsko naselje. A svako naselje ima svoju istoriju i svoj život. I trenutke koje svi pamte. Živjeti u tom naselju nikad nije bilo lako. Sigurno nije ni danas.
Nekad je živjeti u tom romskom naselju značilo živjeti bez struje i vode. U drvenim barakama.
U to romsko naselje tokom devedesetih pristigao je veliki broj izbjeglica. Uslovi su ostali isti a život bio još teži. Onda se desio požar.
Onda su se na zgarištu pojavili šatori. Možda Romi od svih na svijetu, najbolje znaju da život teče dalje.
Poslije nekog vremena u naselju su nikle zgrade. Te zgrade, izgrađene kroz Regionalni Stambeni Program finansiran sredstvima Evropske unije, promijenile su život u naselju. Život se iz šatora i kontejnera preselio u stanove. Sad teče dosta drugačije.
Romsko naselje na Vrelima Ribničkim, kao i svako naselje ima svoju istoriju i svoj život. I trenutke koje svi pamte. Živjeti u tom naselju nikad nije bilo lako. Sigurno nije ni danas.
